Bos en zee

 

Hoog zijn de bomen dicht,

de vrijheid uit het licht.

De uilen brommen, huilen.

Het pad ligt onder 't blad,

de richting fout ingeschat.

Wat zou daarachter schuilen?

Het is donker in het bos,

de spoken zijn weer los.

 

Er voelt spanning in het woud,

de takken vallen, worden oud.

Intussen dwaal ik naar de kust

voor het genieten van de rust.

 

De verbeelding spoelt aan land,

zet zachte stappen in het zand.

Hier is ruimte in het kwadraat.

De lucht vraagt je te blijven

en in haar blauw te schrijven.

De wind, die met je praat.

Het klotsen van de zee

neemt je gedachten mee.